معرفی عراق به عنوان متجاوز و آغازگر جنگ

یکی از دلایل عدم موافقت ایران با قطعنامه‌های پیشین مرتبط با جنگ تحمیلی، اصرار ایران بر اعلام و معرفی متجاوز در این جنگ بود و شاید بتوان گفت از جمله علل تأخیر یکساله‌ی ایران در موافقت نسبت به قطعنامه‌ی 598 شورای امنیت، اثبات آغازگر و مسئول شروع جنگ بوده است. با پذیرش قطعنامه‌ی 598 شورای امنیت سازمان ملل متحد از سوی دو کشور ایران و عراق و باگذشت بیش از 3 سال، در نهایت متجاوز جنگ ایران و عراق مشخص و معرفی گردید. تعیین خطوط مرزی ایران و عراق در معاهده‌ی بغداد [الجزایر] و پروتکل‌های منضم به آن، عاملی قطعی در تلقی عراق به عنوان قدرت اشغالگر در سرزمین‌های ایران بوده است[1]. خاویر پرز دکوئیار دبیر کل وقت سازمان ملل متحد، با استناد به موازین حقوقی و بین‌المللی منشور ملل متحد گزارش خود را در تاریخ 18 آذر 1370 تسلیم شورای امنیت و افکار عمومی جهان نمود و در این گزارش صدام [رژیم عراق] به عنوان آغازگر جنگ معرفی شد. خلاصه‌ی این گزارش چنین است:

1- عراق از زور استفاده‌ی غیرقانونی کرده است.

2- آغاز جنگ با ایران نقض حقوق بین المللی بوده است.

3- حمله و تجاوز 22 سپتامبر 1980 [31 شهریور 1359] عراق علیه ایران، براساس منشور ملل متحد، اصول و قوانین اخلاقی و بین‌المللی قابل توجیه نیست و برای این کشور مسئولیت‌آور است.

4- عراق به تمامیت ارضی یک کشور عضو سازمان ملل احترام نگذاشته است.

5- توضیحات عراق برای جامعه‌ی بین‌المللی قابل قبول و کافی نیست.

6- عراق در طول مخاصمه به طور مستمر خاک ایران را در اشغال خود داشته است.

7- عراق در موارد متعدد حقوق انسانی را در جنگ نقض کرده است که از آن جمله بمباران شیمیایی یک منطقه شهر ایران (سردشت) را می توان نام برد.

8- حتی اگر فرض برخی تعرضات نیز قبل از آغاز جنگ از سوی ایران صورت گرفته باشد، این تعرضات نمی‌تواند توجیه کننده‌ی تجاوز عراق به ایران باشد[2].

و این چنین مظلومیت و دفاع مشروع ملت ایران و تجاوزگری رژیم عراق در جنگ، اگر چه دیر، ولی در نهایت اثبات گردید.

[1]– زمانی، سیدقاسم، پیشین، صص 22-21.

[2] –  سمیعی، علی، پیشین، صص 578-577.