عملیات‌های گروهک مجاهدین خلق (منافقین) در محدوده‌ی استان ایلام

با گسترش و تداوم جنگ، گروهک منافقین تمام توان تجهیزاتی، اطلاعاتی و انسانی خود را جهت ضربه زدن به ایران، در اختیار عراق گذاشت. به دلیل شناخت زبانی و ارتباط با داخل، در امر جاسوسی فعالیت‌های بسیار زیادی انجام داد. با استفاده از عوامل نفوذی و ستون پنجم خود اطلاعات گسترده و مهمی از موقعیت استقرار نیروهای خودی به دست‌ می‌آورد، و به عراق منتقل  می‌کرد‌.

با رفتن منافقین به عراق و ورود آن‌ها در صحنه‌ی جنگ تحمیلی عراق علیه ایران، این گروهک جایگزین گروه فرسان (گوش‌بُرها) شدند، و در سطحی وسیع‌ و با امکانات و تجهیزاتی بسیار بیشتر، رویارویی با ملت ایران را در جبهه‌های جنگ به ویژه از سال 1365 به بعد در جهت تأمین منافع رژیم بعث عراق آغازکردند.

اصولاً هیچ گونه ارتباطی بین گروهک منافقین و فرسان‌ها، در اهداف سیاسی، نحوه‌ی فعالیت و سطح اقدامات آن‌ها وجود ندارد و حتی به لحاظ مذهبی نیز این دو هیچ شباهتی نداشتند، چرا که فرسان‌ها بیشتر اهل حق یا سنی مذهب بودند، در حالی که مجاهدین خلق (گروهک منافقین) شیعه مذهب می‌باشند.

گروهک منافقین ضربات بسیاری بر نیروهای خودی و رزمندگان در جبهه‌ها وارد ساختند. آنان در فعالیت‌های جاسوسی و شلیک خمپاره به مراکز و پایگاه‌ها‌ی نظامی و پس از مدتی انجام عملیات‌های نظامی علیه کشور شرکت کردند. عملیات‌های ابتدایی گروهک منافقین، بیش‌تر به صورت تعرض و حملات محدود بود. این گروهک در محدوده‌ی استان ایلام چند عملیات نسبتاً مهم انجام داد و تعداد زیادی از نیروهای خودی را به شهادت رساند. منافقین در گروه‌های 50 یا 100 نفری و با امکانات مدرن به پایگاه‌ایی که در مسیر بود حمله می‌کردند، از جمله:

1- در تاریخ 25/2/1366 در منطقه‌ی سه گلال در جنوب روستای بیشه‌دراز و در محدوده‌ی شهرستان دهلران منافقین عملیاتی علیه نیروهای ژاندارمری مستقر در پایگاه‌های آن منطقه انجام دادند و تعدادی از نیروهای ژاندارمری را به شهادت رساندند. همچنین مقداری اسلحه و مهمات را به غنیمت بردند و پایگاه را منهدم کردند.

2- در تاریخ 1/4/1366 منافقین به پایگاه ژاندارمری شهید خزائی در ارتفاعات گَر پشمی – بین ابراهیم قتال(ع) و سه‌گلال – حمله کردند که منجر به شهادت 5 نفر و زخمی شدن 4 نفر از نیروهای خودی گردید. در این حمله همچنین 3 تن از نیروهای منافقین به هلاکت رسیدند.

3- در تاریخ 20/5/1366 گروهک منافقین به رزمندگان ایرانی در منطقه‌ی مهران حمله کردند که به شهادت و زخمی شدن چندین نفر انجامید. در این حمله تعدادی نیز به اسارت درآمدند[1].

4- در تاریخ ]10[ 11/6/1366 نزدیک به 300 تن از افراد سازمان مجاهدین خلق (منافقین) از حدود ساعت 22 با پشتیبانی آتش توپخانه‌ی عراق، پایگاه گردان 205 ژاندارمری را در منطقه‌ی «میمه» در غرب دهلران مورد حمله قرار دادند و تصرف کردند. در این حمله که با بهره‌گیری از اطلاعات دقیق و جامع از پایگاه که پیش از حمله دریافت شده بود- و با کمک برخی افراد نفوذی انجام شد- 6 نفر از نیروهای پایگاه به شهادت رسیدند، 11 نفر مجروح و 16 نفر نیز اسیر شدند[2].

5- در تاریخ 11/6/1366 گروهک منافقین به چاه‌های نفتی بیات موسیان حمله کردند که به شهادت و زخمی شدن تعدادی و اسارت 16 نفر منجر گردید[3].

6- در تاریخ 22/6/1366 عملیاتی علیه پایگاه ژاندارمری شهید شیخی- بنام یکی از درجه‌داران شهید ژاندارمری نام‌گذاری شده بود- بر روی گَر پشمی در محدوده‌ی کوه‌های امام زاده ابراهیم قتال (ع) دهلران انجام دادند، که به شهادت 8 نفر و اسارت 13 نفر از نیروهای ژاندارمری انجامید. در این حمله 9 نفر از نیروهای منافقین نیز به هلاکت رسیدند، اگرچه منافقین با تهیه‌ی فیلم، بهره‌برداری تبلیغاتی زیادی به راه انداختند[4].

7- در 31/6/1366 یکی از پایگاه‌های مرزی سپاه پاسداران در منطقه‌ی مهران هدف حمله‌ی غافلگیرانه‌ی اعضا‌ی گروهک منافقین قرار گرفت. در این حمله نیروهای مهاجم با داشتن اطلاعات کامل و قطع تمام خطوط ارتباطی پایگاه با عقبه، حدود یک ساعت و نیم با نیروهای پایگاه درگیر شدند که ضمن آن 8 تن از نیروهای خودی شهید، تعدادی زخمی و 18 نفر نیز اسیر شدند[5].

8- در تاریخ 22/7/1366 نیروهای منافقین به پایگاه گر پشمی حمله کردند که منجر به شهادت 8 تن، زخمی شدن13 نفر و اسارت 7 نفر از نیروهای خودی گردید. در این حمله 1 نفر از نیروهای گروهک منافقین نیز به هلاکت رسید.

9- در تاریخ 1/9/1366 گروهک منافقین به منطقه‌ی عمومی مهران – چنگوله – و محل استقرار تیپ 37 زرهی شیراز و گردان قائم سپاه حمله کردند که به شهادت و زخمی شدن تعدادی از نیروهای خودی انجامید و تعدادی نیز به اسارت درآمدند. در این حمله 10 نفر از نیروهای گروهک منافقین نیز به هلاکت رسیدند.

10- منافقین در تاریخ 2/9/1366 طی عملیاتی با حمله به خط پدافندی لشکر 16 قزوین و لشکر 77 خراسان در پیچ انگیزه‌ی (یبیس) فکه موجب شهادت و زخمی شدن تعدادی از نیروهای ارتشی مستقر در منطقه شدند.

11- در تاریخ 9/9/1366 منافقین به محل استقرار لشکر 16 قزوین در عین‌خوش حمله کردند که به شهادت، زخمی شدن و اسارت تعدادی از نیروهای خودی انجامید[6].

12- در تاریخ 7/1/1367 منافقین طی عملیاتی بنام آفتاب با حمایت گسترده‌ی آتش توپخانه‌ی ارتش عراق به محل استقرار نیروهای لشکر 77 خراسان در غرب شوش – پیچ انگیزه‌‌ی فکه – حمله کردند که تعداد زیادی از نیروهای خودی شهید و مجروح و تعدادی نیز به اسارت درآمدند. در این حمله 32 نفر از نیروهای منافقین نیز به هلاکت رسیدند[7].

13- گسترده‌ترین و مهم‌ترین عملیاتی که گروهک منافقین در استان ایلام انجام داد، عملیات چلچراغ بود که در تاریخ 29/3/1367 با حمایت و پشتیبانی کامل تجهیزاتی و نیرویی عراق و به صورت مشترک انجام شد. در این عملیات مهران به اشغال گروهک منافقین درآمد، تعداد زیادی را به شدیدترین نحو ممکن، از جمله انداختن در زیر شنی تانک‌ها، بستن به خودروها و حتی سوزاندن آن‌ها، به شهادت رساندند و تعداد زیادی را نیز به اسارت گرفتند. تا مدت‌ها گروهک منافقین از این عملیات بهره‌برداری تبلیغاتی نموده و شعار امروز مهران، فردا تهران را هیاهو  می‌کرد[8].

گروهی که مخصوصاً در آغاز پیروزی انقلاب و پس از استقرار جمهوری اسلامی، ادعای حمایت از حقوق خلق ایران  می‌کرد، چند سال بعد به درجه‌‎ای از شقاوت رسید که کینه‌ی خود را نسبت به ملت ایران نشان داد و دوشادوش ارتش بعث عراق، بر روی مردم ایران آتش گشود و بسیاری را به شهادت رساند. پس از پایان جنگ تحمیلی نیز اقدامات ددمنشانه‌ی این گروهک در قالب ترورها و بمب‌گذاری‌ها ادامه یافت و کارنامه‌ی سیاه این گروهک نزد ملت ایران تکمیل شد، البته نیروهای امنیتی و سپاه پاسداران ضربات مهلک و نابود کننده‌ای براین گروهک وارد کردند، به گونه‌ای که به محض ورود به حوزه‌ی سرزمینی استان ایلام، گرچه در برخی موارد موفق به انجام بمب‌گذاری و اقدامات کور دیگری می‌شدند، ولی هرگز راهی به سلامت نبردند، و با افتادن در دام نیروهای امنیتی و نظامی مستقر در منطقه، گرفتار و نابود می‌شدند.

[1] – مصاحبه با جعفر نظری.

[2]– آزوغ، دوستعلی، پیشین، ص 208.

[3]– مصاحبه با جعفر نظری.

[4]– مصاحبه با علیرضا بازدار.

[5]– آزوغ، دوستعلی، پیشین، ص 211.

[6] – مصاحبه با جعفر نظری.

[7]– مصاحبه با علیرضا بازدار و جعفر نظری.

[8]– مصاحبه با حمید الماسی‌زاده.