برای شروع از زندگی و نحوه آشنایی‌تان با شهید بگویید.

همسرم سال۱۳۴۸در روستای ارمو دره شهر استان ایلام متولد شد. پدرش کشاورز و زحمتکش بود و با رزق حلال فرزندانش را تربیت می‌کرد. من با شهید سهرابی سال۱۳۷۹ ازدواج کردم و دلیل انتخاب همسرم محجبه بودنم بود. حاصل زندگی‌مان دو پسر شش ساله و ۱۰ساله است.

چه شد که همسرتان مسیر مجاهدت و شهادت را در پیش گرفت؟

همسرم از ۱۳- ۱۲سالگی برای تحصیل به اهواز رفته بود، همانجا نیز روح شهادت‌طلبی او بیدار شد و عازم جبهه‌های نبرد حق علیه باطل شد و زمان جنگ تحمیلی بارها در جبهه حضور یافته بود. بعد از جنگ هم همچنان آمادگی خود برای دفاع از ارزش‌ها را حفظ کرده بود، تا اینکه قضیه جسارت سلفی‌ها به حرم حضرت زینب(س) پیش آمد و غیرتش به جوش آمد. می‌گفت باید بروم و از حریم آل‌الله دفاع کنم، دیگران می‌گفتند چرا می‌روی؟! گفت شما نمی‌دانید آنجا چه خبر است اگر بدانید خودتان هم می‌روید و از حریم رسول خدا دفاع می‌کنید. همسرم می‌گفت من سیمم به سیم حضرت زینب (س) وصل است. منظورش این بود که ارتباط قلبی زیادی با بی‌بی زینب(س)‌برقرار کرده است.

از نحوه شهادتش اطلاع دارید؟

همسرم با تله انفجاری تکفیری‌ها در منطقه (حما) سوریه به شهادت رسید. با من راجع به شهادتش حرفی نمی‌زد. به دوستش گفته بود: «خواب دیدم بالای سر دوستم که شهید بود گریه می‌کنم. آن شهید از خاک بیرون آمد و گفت گریه نکن، پشت سرت را نگاه کن، پشت سرم را نگاه کردم دیدم سرم را بریده‌اند و روی سینه‌ام گذاشته‌اند.» حشمت با دوست و همرزمش سردار ماشاء‌الله شیبانی دهقان با تله انفجاری تکفیری‌ها به شهادت رسید.

کدام یک از خصوصیات اخلاقی ایشان بارزتر بود؟

همسرم عاشق سیدالشهدا بود. هرسال ماه محرم لباس مشکی به تن می‌کرد و نسبت به ائمه اطهار(ع) تعصب داشت. وقتی می‌شنید تکفیری‌ها به حرم حضرت زینب‌(س) نزدیک شدند، می‌گفت غیرتم اجازه نمی‌دهد تحمل کنم به ناموس اهل بیت(س) تعرض شود. اواخر خیلی وابسته حضرت زینب‌(س) بود. حشمت خیلی صبور و با گذشت بود و آرامش خاصی داشت. او مانند یاری صدیق و مهربان بود، بعد از شهادتش هم هروقت به مشکلی برمی‌خورم از روح بلندش مدد می‌طلبم و به فرموده قرآن که شهدا زنده‌اند خیلی زود مشکلم حل می‌شود.

فرزندانتان با شهادت پدر چطور روبه‌روشدند؟

پسر بزرگم می‌گوید تا عمر دارم بابا یادم نمی‌رود. پسرم نمی‌خواهد من ناراحت شوم. وقتی به مداحی گوش می‌کنم و اشک می‌ریزم مانع می‌شود. پسر کوچکم می‌گوید هر وقت به یاد بابام می‌افتم اشک در چشمانم جمع می‌شود دلم برای فرزندانم می‌سوزد. دیگر باید برایشان هم پدر باشم و هم مادر، یتیمی فرزندانم فدای حضرت زینب (س). دوست دارم پسرانم راه پدرشان را ادامه دهند، همسر شهیدم می‌گفت پسرم حسین باید احکام اسلام را یاد بگیرد یعنی روحانی و پسر کوچکم باید پاسدار اسلام شود و برای تبلیغ و حمایت از اسلام دفاع کند. پسر کوچکم می‌گوید من باید راه پدرم را ادامه بدهم و شهید شوم.

حضور شهیدتان را در زندگی احساس می‌کنید؟