راه‌ها
در همه‌ی دوره‌های تاریخ، ارتباطات و راه‌های مواصلاتی مراکز جمعیت و زندگی اهمیت فوق‌العاده‌ای داشته و میزان این اهمیت امروزه افزوده شده است. یکی از اساسی‌ترین زیرساخت‌های توسعه، وجود راه‌های مناسب و ایمن می‌باشد، چرا که احداث طرح‌ها و اساساً هر اقدامی در جهت تحول نیاز به زمینه‌های چندی دارد که از مهم‌ترین آن‌ها، وجود راه‌های مناسب (جاده‌ای- ریلی و فرودگاه) است تا از این طریق بتوان فعالیت‌های دیگر را انجام داد.
در گذشته جاده‌های مناسب در سطح استان یا اصلاً وجود نداشت و یا این که به ندرت احداث شده بود. قبل از انقلاب وضعیت راه‌های منطقه مناسب نبود و تردد درسطح استان با مشکلات عدیده‌ای مواجه بود، به نحوی که وسایل نقلیه بسیار کمی در عین نیاز مردم در جاده‌های استان در رفت و آمد بودند، همین وضعیت نامناسب در دوران جنگ تحمیلی نیز به علت درگیری مستقیم استان در جنگ دچار چالش شده بود، به نحوی که جاده‌ی دهلران- مهران- ایلام که مهم‌ترین راه ارتباطی استان (غرب استان) بود، به علت این که فاقد امنیت بود و مدام در معرض حملات و بمباران قرار داشت عملاً بسته بود و تردد از دیگر جاده‌ها یا کوره راه‌ها صورت می‌گرفت و نقاط دیگر استان نیز وضعیتی کما بیش مشابه داشتند.
با پایان یافتن جنگ و شروع دوران بازسازی و سازندگی، اقدامات مناسبی در جهت ساخت، مرمت و بازسازی راه‌های مواصلاتی استان صورت گرفته است که قابل توجه است، لیکن هنوز تا شرایط ایده‌آل فاصله‌ی زیادی وجود دارد. ارتباط برخی شهرها -علی‌رغم در دست ساخت یا مطالعه بودن محور مواصلاتی آن‌ها- بسیار مشکل و جاده‌ها از کیفیت مناسبی برخوردار نیست، مانند جاده‌ی زرین‌آباد – دهلران، آبدانان- دره‌شهر و مورموری- دهلران. با این وصف، جهاد جاده‌سازی و ساخت راه در استان همچنان ادامه دارد و بیشتر روستاهای استان، امروزه به جاده‌ی آسفالته دسترسی دارند. در استان ایلام خطوط ریلی وجود ندارد و ارتباط هوایی استان نیز تنها از طریق فرودگاه ایلام با تهران امکان پذیر است.
با سقوط رژیم بعث عراق و فعالیت گمرک مهران و به تبع آن شکل‌گیری فعالیت اقتصادی و تجاری که تعداد زیادی کامیون جهت صادرات و واردات را وارد سیستم حمل و نقل استان نموده است دولت نیز به راه‌سازی توجه خاصی نموده و موجبات تسهیل حمل و نقل مسافر و کالا را فراهم آورده است.
0 دیدگاه